سلام ...
تقدیم به سفیدی میان سیاها، آشنای میان غریبه ها ، رایحه ی میان بی ذوق ها، انسانی بین بی انصافی ها....
این بار می خواهم حرفی را بنویسم که شاید خیلی ها قبول نداشته باشند اینجا وبه این شکل گفته بشه ولی ....
در این زمانه غلط و روزگار پایدار در ناپایداری ها ، در این زمانه که خدا هم بین ما غریبه
شده ، چقدر خوب است پاک بودن وپاک ماندن ...
خواهری دارم ، پاک ، زلال ، بی ریا ، مهربان که بین ما آدما زندگی سبزی دارد.
هنوز اصالت دارد ، هنوز نجابت دارد ، هنوز زلالتر از دریاست ، هنوز معصوم تر از ستارگان است ، هنوز بی ریاتر از همه دروغ ها وراست هاست .
«دریای بزرگ یا گودال کوچک آب فرقی نمی کنه ، زلال که باشی آسمان در توست » وزیباتر از همه زیبایی ها ونازیبایی هاست .
هنوز پاک بودن شیوه اوست فرشته ای زمینی بین ماست، خورشیدی است میان سایه ها و مهتابی بین تاریکی ها...
اما به خودم حسودیم میشه که این ملکه خاکی مرا برادر می خواند برادری که نابرادر بودن در این روزگار آسانتر از برادر بودن است .وقتی یک خواهر پاک تورا برادر می خواند چقدر مسئولیت سنگینی است
ارسال نظر برای این مطلب
درباره ما
اطلاعات کاربری
خوش امدیدآرشیو
آمار سایت
کدهای اختصاصی